Blunder van de maand
Als geen ander weet ik hoe belangrijk het is om gravelroutes te fietsen die alleen over paden gaan waar je mag fietsen. Het eerste halfjaar van 2021 kreeg ik namelijk bijna wekelijks bericht over gravelpaden die werden afgesloten voor fietsers. Door de lockdown werd het in korte tijd wel heel druk op sommige plekken in de natuur en paden die gedoogd werden, werden nu alsnog afgesloten voor fietsers doordat het er wel heel veel werden. Dat is het nadeel als iets heel leuks ook heel populair wordt. En dan zijn er nog de fietsers die bewust of onbewust op paden komen waar ze niet mogen fietsen, wat de kans ook verhoogt dat paden worden afgesloten voor fietsers. Dus is het in ons belang om alleen te fietsen waar het ook mag.
Hierbij moet ik meteen zeggen dat de enige manier om een route 100% up-to-date te houden is om die route iedere dag te fietsen. En dan het liefst meerdere keren per dag. Je weet immers nooit wanneer een ‘verboden voor fietsers’ bordje wordt geplaatst. Oftewel, gravelroutes zijn nooit 100% gegarandeerd volledig legaal. Het blijft dus zelf goed opletten en het terugkoppelen aan de routebouwer als je een pad tegenkomt waar je niet (meer) mag fietsen. Daarmee voorkom je dat andere mensen in de fout gaan en verklein je het risico dat nog meer paden worden afgesloten.
Dat gezegd hebbende, goed dat je bent blijven lezen, moet ik dus bekennen dat ik er recent achter ben gekomen dat ik een enorme blunder heb begaan. In het voorjaar kreeg ik een gravelroute opgestuurd, een route die meerdere keren is gefietst en daarna steeds iets verbeterd. Een eerdere versie van de route heb ik zelf ook met een van de makers gefietst, waarna we nog wat stroken hebben veranderd. Een route met grote zorg gemaakt dus. Deze route begon echter voor de deur van een van de makers, niet handig uiteraard. Na het startpunt te hebben aangepast, gingen er meteen wat kilometers af. En hoe stom ook, die kilometers ging ik missen. Dus die wilde ik graag weer toevoegen met gravelkilometers. En omdat ik er al gefietst had, ben ik zelf wat stroken gaan toevoegen aan het laatste deel. Onder andere met een strook, wat later bleek een rolstoelpad te zijn!!! Echt superstom natuurlijk. Ik heb me er dan ook heel vervelend over gevoeld.
Na een paar dagen realiseerde ik me echter ook dat niemand door mijn actie in een rolstoel is beland. En dat is meteen de relativering waar ik mee wil eindigen. Door mijn fout is iemand wellicht een keer geschrokken van een fietser, maar meer zal het waarschijnlijk niet zijn.
Mensen kunnen soms heel boos reageren als ze überhaupt een fietser in het bos tegenkomen. Terwijl er goed beschouwd echt niets aan de hand is. Zeker als de intenties goed zijn. Laten we dus ook niet te hard reageren op elkaar en gebieden meteen afsluiten als er ‘overlast’ is. Het klinkt al snel erger dan het is. En dat is misschien ook wel iets van deze tijd. Dat we te snel de overtreffende trap gebruiken. Zoals ik een me paar dagen echt heel vervelend voelde over mijn ‘enorme’ blunder, terwijl het eigenlijk om iets kleins gaat. Tenminste als je uitzoomt en het vergelijkt met wat bijvoorbeeld in Afghanistan aan de hand is. Dat neemt niet weg dat ik de fout meteen heb hersteld en ik mijn best doe om routes op Gravelrides.cc te delen met offroadpaden waar je ook mag fietsen. En als ik zelf fiets let ik zo goed als mogelijk op bordjes die vertellen of je er wel of niet mag fietsen (niet altijd even duidelijk overigens), terwijl ik rekening hou met andere mensen in de natuur. Lijkt me meer dan voldoende.
Christiaan Warger