De ‘groene’ Gravelrider

Duurzaamheid is nog steeds een hot topic. Ook in fietsland. Voor de samenleving betekent fietsen hooguit een beetje stroomverbruik (in geval van een e-gravelbike) en voor de natuur het delven van grondstoffen en uitstoot tijdens de productie. Met name accu’s en carbon- en aluminiumframes zijn vervuilend. Hier staat tegenover dat fietsen goed is voor de gezondheid en dus voor het beteugelen van de kosten van ziek zijn. Het is ook goed voor de creativiteit van mensen, goed voor onze sociale contacten, goed voor onze hersenen, goed voor je afweer en zelfs op celniveau heeft fietsen positieve effecten. En dat is uiteraard heel duurzaam, voor jezelf en voor de samenleving.

Echter, veel fietsen worden ingeruild voor het einde van de levensduur waardoor bijvoorbeeld carbonframes waarmee nog prima gefietst kan worden vroegtijdig op de vuilnisbelt belanden. Niet echt duurzaam. Ook is steeds meer fietskleding technisch zo verbluffend hoogwaardig dat tijdens een wasbeurt microplastics loslaten en in het riool terecht komen en uiteindelijk ook in ons drinkwater, en daarmee dus ook in onze bidon! Helaas is dat laatste al een feit.

Is het duurzaam om steeds iets nieuws te willen of kun je beter kiezen voor kwaliteit en tijdloos design zodat je er lang mee doet en dat je spullen alleen vervangt als ze echt op zijn? En is fietskleding gemaakt van petflessen wel echt zo duurzaam? Ik hoorde hierover twee verhalen: in China ontdekten ze dat nieuwe petflessen werden gebruikt in plaats van gebruikte exemplaren. En ik hoorde van iemand uit de kledingindustrie dat het schoonmaken van gebruikte petflessen nogal milieuvervuilend is. Dus lijkt de vraag gerechtvaardigd: is wat duurzaam lijkt wel echt duurzaam?

Nog een laatste gewetensvraag: is de bij veel gravelriders geliefde BBQ na een gravelrit wel zo’n een goed idee als voor iedere 100 gram vlees 2.500 liter water wordt verspild? Met het eten van vlees draag je tevens bij aan ontbossing (bossen waar we zo graag in fietsen en vlees en zuivel zijn de grootste redenen voor boskap in de Amazone), vervuiling en klimaatopwarming, wetende dat fietsen bij circa 22 graden toch de ideale temperatuur voor gravel is. Wat uiteraard nog los staat van alle veel belangrijkere voordelen voor de mensheid als we stoppen met vlees eten. Dus voortaan misschien toch beter om een gravelsfeertje te creëren zonder burgers op de gril?

Christiaan Warger