Fietsen met twee brillen

Binnenkort bestaat Gravelrides.cc alweer 3 jaar! En een van de eerste ritten die ik op deze website heb gezet fietste ik vorige week na lange tijd opnieuw: een route van ruim 70 km vanaf het Orderbos in Apeldoorn. Het werd een aparte rit. Het leek wel alsof ik met twee brillen naar de route keek: die van 3 jaar geleden en die van nu.

Destijds was ik erg onder de indruk. Ik vond alles mooi en überhaupt om op iets anders te fietsen dan asfalt al heel bijzonder. Nu na vele duizenden gravelkilometers gefietst te hebben door heel Nederland vind ik dat laatste zeker niet meer bijzonder en de omgeving bekijk ik ook anders. Het begin van de route vond ik wat rommelig, daarna deden de bordjes Fietspad enigszins afbreuk aan de ervaring. Kennelijk wil ik graag op onbekende paden fietsen waar nauwelijks mensen komen. Ik wil verrast worden. Niet op paden fietsen waar de ANWB al is geweest. De paden zijn er uiteraard niet minder om.

Op het moment dat ik bordjes tegenkom waarop ik lees dat wandelaars welkom zijn en fietsers niet moet ik toch even slikken. Drie jaar geleden voelde ik me overal welkom in de natuur en fietste ik hier onbevangen rond, intens genietend van het voorrecht om in het bos te fietsen. Ik realiseer me dat de tijd is veranderd en het niet meer een klein groepje is dat de gebaande paden heeft verlaten, maar dat we inmiddels met velen zijn.

Ook corona is daarin een factor. Het heeft mensen zowel de huizen ingejaagd als voor een sterke behoefte gezorgd om er af en toe even helemaal uit te zijn met als gevolg dat het in de natuur nog nooit zo druk was. Heel begrijpelijk. Maar fietsers en wandelaars gaan helaas ook niet zo goed meer samen. Dus is er ook meer spanning in het bos.

Ik fiets verder maar helemaal van harte gaat het niet. Alles loopt door elkaar. Mijn ervaringen van toen en die van nu. Het lijken twee totaal verschillende werelden waar ik tegelijkertijd doorheen fiets. Ik weet niet meer of dit een mooie route is en of ik deze route nog wel wil delen. Wat zeker niet aan de natuur ligt, die is nog net zo mooi als toen. Het is meer dat ik het even niet meer weet.

Wat ik wel weet is dat ik een nieuwe versie ga maken van deze route. Vooral omdat het tijd is voor iets nieuws. Iets waar ik het gevoel van de eerste ritten weer van krijg. En zo leer ik van deze rit dat het goed is om af en toe weer te weten waar je mee begon. Dat je weer weet wat in het begin belangrijk was. Dat is het namelijk nog steeds. Ik was het alleen toch een beetje vergeten.

Binnenkort ga ik een vernieuwde versie van de route fietsen en dan hopelijk met 1 ‘bril’. Een bril zonder filter, zonder verwachtingen. Alsof ik er voor het eerst ga fietsen. Dat zou toch mooi zijn 🙂

Christiaan Warger

keyboard_arrow_up