Hoe groots klein kan zijn
Het is een van de mooiste stukjes natuur van Nederland. Als je uitzoomt op de wereldbol niet meer dan een stipje. Kom je dichterbij dan wordt het steeds groter. Zo groot dat als je er fietst, je eigenlijk niet in de gaten hebt dat het zo klein is. Alles voelt veel groter hier. Het gebied is volwassen, vol levenslust en krachtig zonder de verfijning te verliezen. En dat laatste zie je niet zo vaak op het wereldtoneel. Dan is de verfijning ver te zoeken als we onze spierballen tonen.
Maar als je hier fietst mag je die wereld vergeten. Ook als je elders fietst uiteraard. Dat is het mooie van fietsen in de natuur. De wereld van het nieuws maakt plaats voor een andere werkelijkheid. Die van de seizoenen, de wind, de zon, de regen, de vogels en die van de schapen. Die kun je hier zomaar ook tegenkomen. Ook hun wereld lijkt sinds enkele jaren (iets) meer op die van ons met de komst van de wolf. Maar dat mogen we de wolf niet kwalijk nemen.
De wolven op het wereldtoneel wat mij betreft wel. Die kunnen hun daden kiezen en overdenken. Dat maakt ze meteen verantwoordelijk. De wolf niet. Die volgt zijn instinct en is daarmee een natuurlijk onderdeel van het ecosysteem van moeder natuur. Wij zijn dat (waarschijnlijk) van nature ook, maar hebben ons ervan losgekoppeld. Ik denk dus ik besta. Maar misschien is de werkelijkheid eerder andersom: als ik in mijn hoofd zit (te denken), dan besta ik juist ‘niet’. To-be(or not-to-be) heeft namelijk weinig met denken van doen.
Op de Loenermark kom je uit je hoofd. Hoeft niet, maar mag wel. En je kunt het maar beter wel doen door regelmatig ook even te stoppen en goed om je heen te kijken. Want hoe groots alles om je heen ook is, je fietst er zo aan voorbij. Net als in het echte leven.
Christiaan Warger
Voor deze route heb je een Membership nodig. Ben je al lid? Klik dan op een route hieronder. Na inloggen op Ride with GPS zie je de route en kun je deze downloaden of syncen met je fietscomputer.