Inmiddels heb ik al heel wat gravelkilometers gereden en de nodige routes gefietst door de vele prachtige natuurgebieden die Nederland rijk is. Al is veel natuur in de basis gelijk, de variatie viel me steeds weer op. Ieder gebied heeft ondanks de vele overeenkomsten ook zijn eigenheid.
Nieuw was echter de ervaring tijdens het fietsen van de laatste Route van de Maand voor Bicycling in Ommen. De halve (familie)geschiedenis van mijn gravelgids Frank Schuurman kwam tijdens de rit die hij had uitgezet voorbij. Van de boerderij van zijn neef tot de werkgever waar hij zijn eerste baantje had. Het deed me beseffen dat je niet gewoon in een stukje Nederland fietst maar in de leefomgeving mensen. Gebieden waar iedereen zijn of haar geschiedenis schrijft. En als je alleen maar komt fietsen dan fiets je daar toch ongemerkt aan voorbij realiseerde ik mij tijdens deze rit.
Puur voor de natuurbeleving en het fietsen zelf hoef je niets te weten van een gebied, maar een beetje interesse in het gebied waar je fietst maakt van iedere gravelrit toch een rijkere ervaring dan het opsnuiven van de natuur en de beweging van de pedaalslag alleen.
Het zijn de verhalen van mensen die maken dat je anders kijkt naar wat je ziet. Bijvoorbeeld een ogenschijnlijk onbeduidend stukje bos waar mijn gravelgids vaak speelde in zijn jeugd. Naast dat stukje bos lagen toen ook kernbommen van de Amerikanen opgeslagen die werden bewaakt door tot de tanden bewapende soldaten met grote herdershonden die de kleine Frank dus regelmatig tegenkwam. Dan zie je toch een ander stukje bos.
Kortom, het loont om je te verdiepen in de verhalen van het gebied waar je doorheen fietst, zodat je iets minder vaak als de toerist bent die wel kijkt maar eigenlijk maar heel weinig ziet.
Christiaan Warger