Zoef de herfst

De herfst mag dan officieel 3 maanden duren, de bladeren hebben veel minder lang nodig om te verkleuren tijdens hun oude dag om vervolgens van de boom te vallen voor een nieuwe bestemming: de grond verrijken (bemesten). Het oude legt zo de basis voor het nieuwe. En dat is een mooi principe dat je op allerlei manieren terugvindt in de natuur en het leven. Behalve in het gedrag van de moderne mens. Die koopt massaal blowers om de bladeren weg te blazen. Weg herfst uit de tuin. Dit fenomeen kom je zelfs tegen op huisjesparken. Mensen die een hutje in de natuur hebben om vervolgens de natuur op afstand te houden. Een bizar fenomeen.

Erger dan bladeren op afstand houden, vind ik dat we met onze ouderen in onze samenleving min of meer hetzelfde doen. Ze leven toch op grote afstand van de rest. Niet lang geleden leefden we (veel) dichterbij elkaar. Zal vast niet altijd ideaal zijn geweest, maar denk wel dat de afstand van onze ouderen tot de moderne samenleving te groot is, mede veroorzaakt door de manier waarop we met pensioen gaan. Velen kijken er jaren naar uit. En net als het blad van de boom laten we de boom los en liggen we daar ineens op de grond (wat best een groot moment is) om vervolgens weggeblazen te worden. En dat loslaten moet, hoort erbij en is goed. Daar hebben we ook mooie afscheidsrituelen voor. Maar dat weggeblazen worden is niet zo’n goed idee. We verstoren daarmee het bijzondere proces van de oude bladeren die de grond bemesten voor nieuw leven. In onze tijd zien we namelijk veel innovaties, meestal verstopt in je mobiele telefoon, die ons beetje bij beetje uitdoven en daarmee in dienst staan van ‘minder’ leven. Dat is een oordeel, maar ook een vaststelling. Kijk op Instagram bij de suggesties, al die mensen, al die drukte en pogingen om maar indruk te maken; is dat zinvol in het leven staan?

Zelf zie ik dit fenomeen nog het best bij mijn kinderen op de camping. Met wifi zitten ze uren op de telefoon en kunnen ze weinig als ze van de mobiel moeten. Op een camping zonder wifi heeft de mobiele telefoon nauwelijks waarde en wordt er volop gespeeld en geleefd! Het is een wereld van verschil.

Zou Google nog Google zijn als de ouders van de developers en managers een rol zouden hebben bij de besluitvorming rondom innovaties en niet net als de weggeblazen bladeren op grote afstand verkeren van de plekken waar onze toekomst mede wordt gecreëerd? Wat zouden zij gezegd hebben en mede besloten hebben? Zouden ze dan hebben toegestaan dat onze mobiel zo verslavend kon worden voor hun kinderen en kleinkinderen?

Christiaan Warger