Gravel Apeldoorn 57 kilometer
Het is zondag. De laatste mooie dag van deze zomer. Wat graag loop ik bij de Specialized Concept Store naar binnen. Al het ‘nice to have’ materiaal voor komend seizoen staat ongetwijfeld bij hun in de winkel. Maar Stappenbelt is op zondag gesloten en dus bespaar ik mij de rit. In de plaats daarvan parkeer ik mijn auto op de immense parking bij Van der Valk hotel De Cantharel. Met mijn stoere gravelbike heb ik behoorlijk wat bekijks van de vele dagjesmensen rond en op de parkeerplaats.
Ik start de route in het dorpje Ugchelen en al snel ervaar ik de rust en verlatenheid van de Veluwe. Ik rijd op stille boerenweggetjes, langs beboste lanen en mooie vrijstaande villa’s met uitzicht op de velden.
Rond Apeldoorn kan je kiezen uit een vijftal routes. Nu de kroondomeinen zijn gesloten, kies ik voor de 57 kilometer versie richting Beekbergen en Hoenderloo. In dit gebied zijn brede banden geen overbodige luxe. Bij de golfbaan kies ik voor het strakke fietspad want het mulle ruiterpad vind ik zelfs voor mijn 40 mm banden iets te sportief. Het offroad terrein van dit gebied wordt afgewisseld met stukjes strak fietspad waarlangs altijd een zandweg loopt. Ik kies soms, uit gemakzucht, voor het fietspad en soms voor meer uitdaging offroad.
Bij de Grote Waterval is het druk met fietsers en wandelaars. Ik ben er nog nooit geweest en neem wat tijd om te kijken. Even later zie ik tot mijn opluchting de bekende knooppunten route links afslaan en kan ik als enige fietser rechtsaf het avontuur tegemoet. Bereid je voor want behalve brede bos lanen kent de Veluwe ook veel zandgrond. En na een droge zomer is dat zand soms heel erg mul. Na een bocht in volle vaart beland ik met de verkeerde versnelling in mul zand en dat gaat maar net goed. Ook fietst het zwaar. Gelukkig zijn de stukken relatief kort.
Bij de heide manoeuvreer ik door het extreem mulle zand. Met deze droge grond heb je daar nu tractor-banden voor nodig. Er is enkel een smalle strook begaanbaar vlak langs het prikkeldraad van het schietoefenterrein. Avontuurlijk is het wel!
Ik heb m’n handen vol aan het zand en heel even denk ik – met enige weemoed – terug aan mijn Full Suspension periode… Een paar mountainbikers passeren me en zijn overduidelijk in het voordeel. Als ik kort daarna weer meer grip op de ondergrond krijg ben ik blij dat ik een gravelbike rijd!
Met mijn regelmatig slippende achterwiel in het mulle zand heb ik toch wat meer moeite met de route dan ik mij had voorgesteld. Uitdagend is het zeker (en goed voor je conditie) en wat is het hier mooi!
Welkom op de Veluwe!
Arlette Boog